แครอทก็ไม่สำคัญขนาดนั้น

ยามเช้าในหมู่บ้านกลางหุบเขา แสงแดดได้สาดส่องเข้ามาในบ้านไม้หลังใหญ่ขนาดหนึ่ง

“ยัง...ง่วงอยู่เลยอ่ะ” เด็กสาวพูดออกมาเป็นคำแรก เมื่อรู้สึกตัว คงเป็นเพราะเมื่อคืนเธอออกไปวิ่งเล่นแถวทุ่งหญ้าชายขอบหมู่บ้านมากไปหน่อยละมั้ง

“ตื่นได้แล้วลูก แม่ต้องออกไปไร่แล้วนะจ้ะ ฝากงานที่บ้านด้วยละ” แม่ของเธอตะโกนเสียงดังมาจากชั้นล่าง เสียงนั้นสดใสอยู่ตลอดเวลาจนเด็กสาวอดสงสัยไม่ได้ว่า อะไรทำให้แม่ขยันและกะตือรือร้นที่จะออกไปทำงานขนาดนั้น

กว่าเด็กสาวจะลุกออกจากที่นอนได้ ก็ผ่านไปหลายนาทีเธอแทบจะคลานลงจากเตียงเลยทีเดียว  เมื่อลงไปถึงชั้นล่างเธอก็พบกับสิ่งเดิมๆประจำทุกเช้า นั่นก็คือ อาหารเช้าที่ทำจากแครอทมากมาย  เนื่องด้วยพ่อและแม่ของเธอนั้นเป็นเกษตรกรปลูกแครอทรายใหญ่ของหมู่บ้าน ทำให้ทุกเช้าจะมีแครอทเหลือมาทำเป็นอาหารมากมายเช่น ออมเล็ตแครอท แครอทนึ่ง แครอทอบชีส แยมแครอท น้ำแครอทปั่น ซึ่งก็เอาจริงนั่นแหละ เธอเบื่อของพวกนี้เหลือเกิน

‘ทำไมฉันต้องกินแครอททุกเช้า  แครอทก็ไม่สำคัญขนาดนั้นหรอก!  ฉันก็อยากลองกินผักอย่างอื่นบ้างนะสิ’ เธอคิดในใจแต่ก็ยังนั่งลงที่โต๊ะอาหาร และเริ่มรับประทานอาหารเช้าแบบเดิมๆเหมือนเช่นทุกวัน

เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จ เธอก็เริ่มทำงานปรกติที่ทำที่บ้าน ทำงานบ้าน ต่างๆเสร็จแล้ว จึงออกไปหาพ่อแม่ที่ไร่

“แม่หนูมาแล้วค— ว้าย!” อาจจะเพราะเด็กสาวรีบไปหน่อยเธอเลยสะดุดหัวแครอทอันใหญ่อันหนึ่งล้มหน้าฟาดพื้น

“ลูกแม่! เป็นอะไรมั้ย?” แม่ของเธอรีบวิ่งเข้ามาดู  พร้อมกับพ่อของเธอเช่นกัน

“ทำไมหัวแครอทอันนี้มันถึงใหญ่ขนาดนี้เนี่ย” พ่อของเด็กสาวจ้องมองแครอทหัวนั้นอย่างสนใจ  มันโตผิดปกติ แถมมีสีออกแดงเข้มสวยงามอีกด้วยซ้ำ  “นี่มัน!! เรดเวลเวต ซุปเปอร์เวรี่บิก แครอท พันธุ์หายากมากนี่นา!!!! แก่ได้ที่แล้วด้วย พร้อมขุดขายอย่างดี” พ่อของเธออุทานออกมาด้วยความดีใจ เพราะเจ้าแครอทพันธุ์ที่ว่านี้ ขายได้ราคามากกว่าแครอทปกติถึง100เท่าเนี่ยนะสิ

“จริงหรอคะ คุณพ่อ หนูสะดุดทีเดียว  ได้เงินเยอะเลยนะคะ” เด็กสาวลุกขึ้นมามองแครอทหัวนั้นเช่นเดียวกับพ่อเธอ คิดว่าครอบครัวเธอน่าจะได้เงินเยอะพอทำให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้น

เย็นวันนั้นหลังจากเสร็จงาน  เด็กสาวเดินกลับบ้านด้วยอารมณ์ดี และเธอก็ได้รู้แล้วว่า “แครอทก็สำคัญเหมือนกันนะ”

_____________________________________________________

วริศ วิโรจนวัธน์ ม.6/75 วิทย์คณิต